Gdańsk, wrzesień 2023r.
Rozmawiam z misjonarzem - koordynatorem działań misyjnych organizacji SIM na Polskę. Wspominamy konferencję „Na misji z Bogiem” z Colinem Bakonem i Marcusem Baederem, zastanawiamy się po co komu misje, burzymy kilka mitów, oceniamy kiedy nastąpi koniec dziejów.
- Zachęcając
do konferencji nt. misji wspomniałeś, że te wykłady nie są dla chętnych, tylko
dla każdego chrześcijanina.
- Temat
misji powinien być naturalny dla chrześcijanina, przecież poza tymi z rodzin
chrześcijańskich, w większości nawracamy się dzięki misjom, czasem przez sny,
wizje; ale i tak potem taki człowiek trafia do ludzi, którzy zajmują się misją.
Zauważ, że jak Korneliusz miał widzenie, to nie została mu objawiona Ewangelia,
tylko musiał wezwać kogoś, kto mu ją przedstawił. Apostoł Paweł jak się
nawrócił, mimo, iż wszystko wiedział, to i tak przyszedł do niego człowiek
wierzący.
- Skąd w ogóle
twoje zainteresowanie misją?
- Temat ten
ciekawił mnie od nawrócenia. Ale w życiu są różne okresy. Teraz są znacznie większe
możliwości podróżowania, jest dużo literatury, Internet, a nawet inna sytuacja
w kraju i w Kościele. 30 lat temu tego nie było. Książek w języku polskim nie
było, a angielskie nie były dostępne na naszym rynku. Dlatego dużo później, niż
chciałem, mogłem się o misji czegoś więcej dowiedzieć lub spróbować.
- Czym się
różni misja od ewangelizacji?
-
Ewangelizacja to w uproszczeniu zorganizowanie jakiegoś wydarzenia, na którym
ewangelista głosi ewangelię, a misja to szersze pojęcie. Misja to przekraczanie
barier kulturowych; to praktyczna praca – administracja, księgowość, opieka
medyczna, personel, pomoc materialna… cokolwiek, co przynosi Królestwo Boże –
tłumaczenie Biblii, zakładanie kościołów, kształcenie pastorów, liderów i wiele
innych działań.
- Misja to
też docieranie do rejonów niecywilizowanych…
- Zgadza się.
Rolą Kościoła jest również niesienie miłosierdzia. Ponadto kościół lokalny
w takim rejonie często
nie wie jak sobie radzić np. z ludźmi zarażonymi wirusem HIV. Funkcjonuje
błędne myślenie na ten temat, piętnują ich jako grzeszników. Gdyby nie było
organizacji misyjnych, nie można byłoby im pomóc.
Współcześnie
częścią misji jest tzw. mobilizacja. Teraz w Europie mamy odwrót od
chrześcijaństwa i tym też misja się zajmuje, aby angażować i pobudzać do
działania te ewangeliczne kościoły, które jeszcze pozostały.
- Po co
misja skoro nie odnoszę lokalnych sukcesów ewangelizacyjnych? Nie raz w niektórych
kościołach słyszymy: „Pomyślmy, co by było, gdyby każdy z nas przyprowadził w tym
roku jedną osobę do Chrystusa.” Rok się kończy, a nikt nikogo nie
przyprowadził, co prowadzi do ogólnej frustracji. Więc po co mi misja skoro nie
wychodzi mi ewangelizacja?
- Mamy dość
zawężone lub wypaczone rozumienie tego kim jest misjonarz. Myślimy, że to ten
który idzie na ulice i głosi Ewangelię.
Biblia nie
mówi, że jak uporacie się z Jerozolimą to idźcie dalej. Jezus mówił od razu o
całym świecie począwszy od Jerozolimy. Bo my nigdy nie powiemy: tu już wszystko
zrobiliśmy, już nie mamy nic do zrobienia, więc idziemy na cały świat. Nie,
zawsze i wszędzie jest coś do zrobienia. To jest tylko wymówka, że musimy tu
być i tu ciągle coś robić, a zazwyczaj i tak mało robimy.
Zresztą to
nie my decydujemy, że w Polsce będą się teraz nawracać ludzie, czy w Chinach.
My tylko mamy zwiastować Ewangelię, a czy ludzie będą się nawracać tego nie
wiem. Mamy też różne powołania, różne dary, to oznacza, że jeden jest powołany do własnego
kraju, a inny do obcych krajów.
Poza tym
„bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać niż brać” – to jest napisane w
kontekście misyjnym, w kontekście zbiórki dla ubogich – za granicą.
Ukierunkowanie na zewnątrz jest błogosławione przez Boga. Bo jeżeli będziemy
myśleć – my tu mamy budynek do zbudowania, musimy skupić się na problemach i potrzebach
lokalnych – to ograbiamy się z wielu błogosławieństw. Ale też nie możemy
przesadzić w drugą stronę – idźmy wszyscy na krańce świata. W miarę możliwości
musimy myśleć o wszystkim, robić jedno i drugie.
- Niewielu
jest chrześcijan, którzy mocno promują misjonarstwo.
- Nie wiem,
może wiele takich osób było, jest, ale nie wiedzą co z tym zrobić… Może jest
wiele osób, które, jak mówisz, się frustrują, a w tym samym czasie być może
odnaleźliby się w jakiejś pracy misyjnej. Np. taki mechanik samochodowy (jak
już naprawi samochody wszystkich członków kościoła [śmiech]) to co on ma robić,
skoro nie ma daru ewangelisty? Może właśnie pojechać na misję i tam pomagać w
taki sposób jak umie. Nie musi iść do szkoły biblijnej i zostać pastorem – jest
mnóstwo innych opcji jak może służyć Bogu.
- Po co
misja, skoro, jak powiedział ksiądz Kaczkowski (co zresztą jest też w nauce
kościoła katolickiego): „osoby, które wierzą zgodnie z własnym sumieniem i są
wyznawcami innej religii – jeżeli czynią to w pełni dobrowolnie i z ogromnym
przekonaniem, graniczącym z pewnością – będą zbawione na poziomie wierności
własnemu sumieniu. Dokładnie tak samo będzie z osobami niewierzącymi, ale
dobrymi, postępującymi zgodnie z zaleceniami Ewangelii.”?
- To jest
teologia, która mówi, że można być zbawionym bez Chrystusa. Po co musiał umrzeć
Chrystus? Mógł umrzeć bez rozgłosu, wszyscy byliby szczęśliwi. Słowo Boże jest
jasne, że jak ktoś nie uwierzy w Chrystusa to nie będzie zbawiony. To nie jest
tak, że to nie ma większego znaczenia, czy my im powiemy o Chrystusie czy nie.
Gdyby tak było, nie byłoby potrzeby uwierzenia. Nie jest moją rolą oceniane
serca ludzkiego, ale też wierzę, że Bóg jest miłosierny, jeżeli ktoś taki się
znajdzie, kto nie słyszał dobrej nowiny, Bóg w Swoim miłosierdziu też to
uwzględni.
- Czyli
jednak…?
- Nie, Bóg
jest miłosierny, ale nie schematyczny. Zobacz, co jest napisane w liście do
Rzymian: „Otóż Bóg nie jest obojętny. Wszelki przejaw bezbożności i
niesprawiedliwości ludzi, którzy nieprawością tłumią prawdę, spotyka się z
gniewem nieba. Gdyż to, że On istnieje, jest dla nich oczywiste. Bóg sam
pozostawił im ślady swojej obecności. Jego niewidzialna istota, to jest wieczna
moc i Boskość, od stworzenia świata przemawia w Jego dziełach, wyraźnych
przecież i widocznych — tak, że nie mają wymówki. Poznali zatem Boga. Nie
oddali Mu jednak należnej czci. Nie okazali Mu też wdzięczności jako Bogu.
Mnożąc wątpliwości, stali się w końcu niezdolni do trafnego osądu. Na
bezmyślność ich serc nałożyło się ponadto zaślepienie. Podając się za mądrych,
właściwie zgłupieli. Zastąpili przy tym chwałę nieśmiertelnego Boga podobizną
śmiertelnego człowieka, wyobrażeniami ptaków, ssaków oraz płazów.” (Rz 1,18-23)…
i tak dalej. Dla każdego człowieka jest możliwe poznać Boga, ale tak się nie
dzieje – dosyć jasno i prosto jest to napisane. Więc wszyscy w jakiś sposób
poznali Boga, ale wszyscy Go odrzucili. Szukanie teraz wyjątków: ale jakby ktoś
nie odrzucił, to co by się z nim stało? nie ma sensu, bo generalnie ludzie to
odrzucili. To po prostu tak z ludźmi nie działa. Dlatego Jezus Chrystus musiał
przyjść, bo nikt nie byłby zbawiony. Gdybanie o tym, że ktoś coś tam, może
gdzieś tam, gdzie nie dotarła ewangelia – nie ma sensu, choć Bóg jest
miłosierny i wie kto coś tam, gdzieś tam… ale ja myślę, że ten fragment mówi,
że takich ludzi nie ma, albo nie ma ich za wiele. to są takie dywagacje
wchodzące poza zasłonę – ja nie jestem teologiem, a i teologowie tego nie
wiedzą, mogą przypuszczać, ale nie mogą powiedzieć na 100%, że ktoś gdzieś został
zbawiony mimo, że nie słyszał Ewangelii. Dlatego trzeba głosić Chrystusa - bo
tylko w ten sposób ludzie mogą być zbawieni. Biblia mówi o potrzebie głoszenia
Ewangelii. Po co mielibyśmy to robić, gdyby bez niej można byłoby być zbawionym
- ci, którzy są porządnymi ludźmi będą zbawieni, a ci którzy nie są dobrzy
pójdą do piekła? Nie! Tylko przez wiarę w Chrystusa.
- Nie
uważasz, że to trochę niesprawiedliwe, że ludzie mają nierówne szanse, aby
poznać Chrystusa, że tylko tam gdzie jest misjonarz jest większe
prawdopodobieństwo nawrócenia?
-
Sprawiedliwe jest to, że każdy zasłużył na potępienie, a reszta to jest łaska.
My często nie doceniamy tego jak ona jest niezwykła.
- Nie jest
łatwo być misjonarzem w katolickim kraju. Chrześcijanie ewangeliczni często są
kojarzeni ze Świadkami Jehowy, którzy są bardzo misyjni. Ludzie z góry są uprzedzeni, gdy słyszą o głoszeniu
dobrej nowiny o Królestwie Bożym, o niebie, o zbawieniu, o spotkaniach w
zborach. Podobne słownictwo, a całkiem przeciwne nauki.
- W ostatnich
latach, myślę, że nasz kraj stał się bardziej tolerancyjny. Sam doświadczyłem
takiego traktowania jako sekciarz w ostatnich latach chyba tylko raz. Myślę, że
to się zmieniło. Teraz często spotykam się bardziej z ciekawością, pytaniami,
takim pozytywnym zainteresowaniem. Trzeba sobie też zdać sprawę czym jest
sekta. Wiemy, że np. nadmierne zainteresowanie, bombardowanie miłością to takie
oznaki sekty…
- Niektóre
kościoły zielonoświątkowe są takie…
- Jeżeli to
jest sztuczne, to nie jest dobre. Po jakimś czasie okazuje się czy to jest
naturalne i szczere, czy sztuczne. Również manipulowanie, pranie mózgu, czy
decydowanie o tym, kto z kim ma zawrzeć związek małżeński. A także nauka
(doktryna), np. Świadkowie nie wierzą w boskość Chrystusa i w to, że Duch Święty
jest osobą, zatem wierzą w innego Chrystusa – nie zbawiciela. Ale, jak mówię,
ostatnio ludzie są raczej zaciekawieni, pytają, czym się różnicie od katolików,
a ja im wyjaśniam w co wierzymy.
- Na
konferencji była mowa o manifestacji mocy Bożej wynikającej z pielęgnowania
miłości i współczucia do innych ludzi.
- Na pewno
nie jest to automatyzm, chodzi o to, że jeżeli nie będziemy służyć to nie mamy
co liczyć na to, że będziemy dysponować wielką Bożą mocą. Bo i po co.
Zastanawiamy się często czemu nie ma darów Ducha Św., albo nie objawiają się
tak często (jeżeli nie jesteśmy cesacjonistami). Jedną z odpowiedzi może być
to, że nie ma, bo są niepotrzebne. To tak jakbym chciał kupić dobre narzędzia i
ich nie używać. Nie dojdziemy do dojrzałości chrześcijańskiej siedząc w ławkach
i słuchając wykładów. Poznanie nadyma, a miłość buduje – jest czymś
praktycznym, wychodzeniem z ławki…
- …przełamywaniem
się… Słyszeliśmy na konferencji, że w Szwajcarii ludzie w kościele nie bardzo
chcieli zajmować się uchodźcami, bo oni są inni, za trudni w relacjach.
- Takie
przełamywanie się nie musi być czymś trudnym. Np. samo tłumaczenie kursu „Kairosa”
uczy dojrzałości, pojawiają się sytuacje, których siedząc w ławce nie
przeżyjesz.
- Podobnie z
punkami, metalowcami, czy ludźmi zagubionymi tożsamościowo, którzy są dla wielu
chrześcijan odpychający…
- Kościół
musi wiedzieć jak dotrzeć do takich ludzi, jak okazywać im zainteresowanie i
miłość. Nawet rodzice wierzący nie potrafią zrozumieć swoich dzieci, które
często dziwnie się ubierają [śmiech]. Trzeba się nauczyć jak z nimi rozmawiać, zrozumieć
co z czego wynika, co jest ich problemem, jak sobie radzić z pewnymi
tendencjami. Rzeczywistość pokazuje, że to wchodzi do kościoła. Jakaś rodzina
np. będzie miała taką trudność i co wtedy zbór zrobi? Napominać, czy tolerować?
- Apostoł
Paweł na areopagu wykazał się sprytem i zainteresowaniem kulturą grecką, tym
samym wzbudził zaufanie niektórych słuchaczy.
- Tak. Ważne
jest podejście kontekstowe. Jest taka książka – „Wieczność w ich sercach” Dona
Richardsona. Opisuje misjonarzy, którzy dotarli do pewnych obszarów świata,
gdzie nie dotarła Ewangelia. Bóg gdzieś w historii, kulturze tych ludzi zawarł
pierwiastki przygotowujące do przyjęcia Dobrej Nowiny. To też zgadza się z tym
fragmentem z Rzymian, który czytaliśmy.
- Tamci
misjonarze dość długo nie mogli dotrzeć do ich serc…
- …aż
znaleźli sposób – wykorzystali coś, co jest w kulturze tych ludzi, żeby ci od
razu mogli pojąć sens zbawienia, to było dla nich wtedy naturalne. W tym kontekście
międzykulturowym przy głoszeniu Chrystusa nie można też przekroczyć pewnych
granic, np. poprzez uczestnictwo w ich rytuałach.
- Albo jak w
czasach kolonialnych, narzucając takie same formy i praktyki wiary..
- Tak.
Poprzez nakazywanie, że nabożeństwo musi wyglądać tak i tak, ubiór, uczesanie.
Wówczas mieszkańcy raczej wrogo byli nastawieni do samej Ewangelii, mówiąc, że
to jest „ich religia”, religia białego człowieka.
- Marcus na
naszych wykładach próbował usprawiedliwić trochę kolonialistów, że robili, co
robili, ale z Bogiem w sercu…
- …że nie
mieli złych intencji; mówił to, prawdopodobnie dlatego,
że my zbyt ich krytykujemy, jakbyśmy sami nie popełniali błędów.
- Głosiciele
ewangelii sukcesu i Ruchu Wiary też podobno nie mają złych intencji…
- Tego nie
wiem [śmiech]. Błędy popełnialiśmy i popełniamy, ale ci co głoszą ewangelię
sukcesu niekoniecznie nie mają złych intencji, bo przecież ich intencją jest
własny dobrobyt. A tamci misjonarze nie myśleli o sobie, że są narzędziem
kolonializmu i idą głosić religię białego człowieka, która ma podbić tubylców w
niewolę np. Królowej Brytyjskiej. Oni szli głosić Chrystusa z myślą o tym, że
ci ludzie potrzebują Go poznać. To byli pionierzy, nie wiedzieli z jakimi
problemami mogą się spotkać. Dzisiaj wyciągamy wnioski z ich błędów.
- Dzięki
takiej dojrzałości, znakomitej komunikacji międzykontynentalnej, transportowi,
Internetowi, możliwościom finansowym – Ewangelia dotarła już niemal wszędzie.
Marcus powiedział, że jest tylko 7 tysięcy grup, do których ona nie dotarła.
Zatem jak już tych 7 tysięcy usłyszy – „wtedy nadejdzie koniec” jak mówi Ew.
Mat 24,14.
- Tak
wierzymy.
- Więc w
pewnym sensie misjonarze przyśpieszają przyjście Chrystusa. I możemy
przewidzieć, zobaczyć, że to nastąpi już za chwilę…
- Jeżeli
szczerze się modlimy: „Panie Jezu przyjdź”, to powinniśmy przyłożyć ręce do
tego działania.
- …aby
osiągnąć „wystarczające świadectwo w grupie, do której nie dotarła ewangelia”
jak mówił Marcus.
- Tu chodzi
o to, że misjonarze są potrzebni w danym kraju do momentu, aż kościół nie
będzie w stanie sam się rozwijać. Np. w Polsce kościół jest w stanie sam się
rozwijać, jeżeli potrzebuje pomocy to może w formie edukacji…
-… i
mobilizacji…
- tak,
pokazania jakichś kierunków.
- Znamy
historię Williama Careya, nazywanego „ojcem nowożytnych misji”, że zabrał do
Indii żonę, która nie chciała jechać, a po śmierci syna żyła tam w depresji i
załamaniu nerwowym.
- Apostoł
Paweł mówił, że lepiej jest być samemu, ale jak już się ma żonę i dzieci, nie
można nazywać ich problemem. Faktycznie William Carey miał ciężko, podjął
trudną decyzję, przeżył pewne nieszczęścia, ale nikt dzisiaj nie powie, że powinien
był zostać w domu. Współcześnie organizacje misyjne na pewno nie zalecają
takich ruchów. Jeżeli masz rodzinę, to upewnij się, że żona chce jechać; bo
jeżeli robimy coś na siłę, to robimy więcej szkód niż pożytku. W misji SIM nikt
cię nie wyśle, jeśli nie załatwisz spraw rodzinnych porządnie.
- Na pewne
tragedie misyjne nie patrzymy więc w kategoriach błędu. A pamiętasz, że
Elizabeth Elliot po latach od zamordowania jej męża i innych misjonarzy przez
Indian w Ekwadorskiej dżungli, stwierdziła, że oni nie musieli ginąć?
- To była
spontaniczna akcja. Oni to w pewnym sensie ukryli, nie raportowali tego działania.
Tylko kilku wtajemniczonych i tyle. Podjęli ryzyko i zginęli na polu misyjnym.
Okrzyknięto ich jako wielkich bohaterów wiary, a Elisabeth próbowała wyjaśnić,
że to zbytnie uproszczenie, niepełny obraz. Ona nie podważyła sensowności tego
wszystkiego, ale chciała powiedzieć, że można było i trzeba organizować takie próby
odpowiednio się przygotowując, informując przełożonych, korzystając z ich
doświadczenia. W pewnym okresie miała dość opowiadania w kółko tej ich
historii, ale Corrie Ten Boom powiedziała jej, że na tym polega ta służba, żeby
rozgłaszać Boże działania. Po latach dzięki ich pionierstwu kościół w Ekwadorze
bardzo się rozwiną i do tej pory przynosi owoce. Wielu ludzi pod wpływem tej
historii podejmowało bardzo odważne decyzje co do swojego życia.
- Twoje ulubione książki.
- Może nie ulubione, ale te, które
wydaje się, że wywarły na mnie największy wpływ. „Niech radują się
narody” i „Nie zmarnuj życia”, obydwie Johna Pipera. Pisze tam o swojej drodze i
edukacji jako chrześcijanina, interpretuje „Blowin In the Wind” Dylana,
opowiada o sensie misyjności. Na niego duży wpływ mają autorzy, którzy też na
mnie wywarli wielkie wrażenie -
i dlatego umieściłbym na tej liście pozycje Jonathana Edwardsa i C.S.
Lewisa.
- Dziękuję za rozmowę i życzę nam wszystkim powodzenia w
misji.
Wykłady z konferencji "Na misji z Bogiem":
https://www.youtube.com/playlist?list=PL7tWXkKP50Im0Uiu0z7BxQ2Jh3BB96Hec
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz